De geschiedenis van de wolkenkrabbers van Milaan begon in 1923 op Piazza Piemonte, toen twee elegante 38 meter hoge gebouwen werden voltooid. Om ze te bouwen, moest een vrijstelling worden verkregen van het tijdplan dat in plaats daarvan een maximale limiet van 28 meter oplegde. Vanwege hun lengte, buiten de standaard voor de Milanese context van die tijd, werden ze daarom royaal wolkenkrabbers genoemd door hun eigen ontwerper Mario Borgato en door de Milanese die ze nog steeds de wolkenkrabbers van Piazza Piemonte noemen.

Het duurde echter ongeveer een decennium voordat er een echte wolkenkrabber in Milaan werd gebouwd (voor de encyclopedie Treccani wordt een wolkenkrabber meestal een gebouw van ten minste 50-70 meter genoemd). Het was 1935 toen de Casa-Torre Rasini van Emilio Lancia en Gio Ponti, 50 meter hoog, werd voltooid.

Ondanks de crisis als gevolg van zware economische sancties als reactie op de aanval van Italië op Ethiopië, zijn dit jaren van volledige architecturale ijver die een echte opwaartse race begint met de bouw van nieuwe torengebouwen zoals Torre Snia Viscose (1937). Ontworpen door Alessandro Rimini, het zal in feite de eerste Milanese wolkenkrabber zijn die als zodanig kan worden gedefinieerd, althans volgens wat de archetypen van het overzeese tijdperk voorzagen die de term wolkenkrabber aan hoge gebouwen toeschreven, maar tegelijkertijd van een centrale positie evenals polyfunctionele en zelfverwijzende functies.

De twee andere gebouwen, meer dan 50 meter hoog, eindigen uiteindelijk in de Milanese skyline van die tijd: we hebben het over Palazzo Montecatini (1938) van Gio Ponti, een perfect voorbeeld van functionele architectuur en Palazzo Locatelli door Mario Bacciocchi (1939), respectievelijk 57 en 67 meter. Lees verder →

These are the tallest skyscrapers in the world as of August 2019. Buildings are ordered by official height. This ordering method deals only with a building’s roof height or spire height, whichever is greater, and doesn’t take antenna heights into consideration.

When it comes to new developments in New York City, the supertall tower is still king: many of the city’s most high-profile developments, from One World Trade Center to Central Park Tower, all exceed the 984-foot limit that takes a building from merely tall to supertall. (Alas, architects here have yet to design a building that would rocket into the megatall—above 1,968 feet—category.)

These soaring towers aren’t always popular—many have actively fought against the buildings sprouting along 57th Street and Central Park South, worried that they’ll cause shadowing over the storied park—but it’s hard to argue against their status as marvels of engineering.

But how many of these buildings does New York City have? We counted, and the number as of right now is 27; that includes buildings that are either completed, under construction, or in the proposal or development (or just plain rumor) phases. They’re all mapped below—and if you know of something new, hit the tipline.

Om aan de binnenstedelijke woningbouwopgave te voldoen, is hoogbouw volgens de AM-voorman Ronald Huikeshoven een deel van de oplossing. Hij is blij dat het draagvlak hiervoor toeneemt. “Hoogbouw kan de kwaliteit van de stad helpen verbeteren. Belangrijk daarbij is de plintbeleving. Kun je meer functies samenbrengen in één gebouw? Hoe laat je een gebouw landen in de omgeving?” Qua hoogbouw zet Rotterdam de toon, maar andere grote steden volgen snel. Er zijn in Nederland 202 torens van meer dan 70 meter, en tot 2025 komen er 70 bij, waaronder De Zalmhaven in Rotterdam. “Die ontwikkelen wij samen met Amvest. Met 215 meter wordt dat de hoogste wolkenkrabber van de Benelux.” Meer hoogbouw moet wel gepaard gaan met mobiliteitsplannen. “De parkeernormering moet omlaag en worden gekoppeld aan bereikbaar OV, deelauto’s en deelfietsen.”

Interview “Iedereen moet in de stad kunnen wonen” met bestuurslid Ronald Huikeshoven in gebiedsontwikkeling.nu.

The astronomical growth in tall building construction observed over the past decade continued in 2018, though the total number of completed buildings of 200 meters’ or greater height leveled off at 143, after hitting an all-time record of 147 in 2017. The total number of 200-meter-and-higher buildings in the world is now 1,478, a 141 percent increase from 614, in 2010. The year recorded 18 “supertall” buildings of 300 meters or greater height, more than any year previously. China has been a major driver of tall building completions in recent years.

Hoogbouw, al jaren onbespreekbaar in Nederland. Sinds de Tweede Wereldoorlog kampen we met forse woningtekorten. Het lijkt alleen maar erger te worden. We denken al jaren met onze provinciaalse aanpak – veel gelijkvormige rijtjeswoningen in gelijkvormige steden – de woningnood te kunnen slechten. 15 miljoen inwoners in 1995, ruim 17 miljoen nu en 20 miljoen in 2030. Op Gemeentelijk niveau gaan we de woningnood nooit oplossen, daarom is centrale regie nu meer dan noodzakelijk inclusief een meer wereldser visie.

In de Rijksstructuurvisie Amsterdam-Almere-Markermeer uit oktober 2013 werd al gesproken over groei voor Almere van 200.000 woningen met 60.000 in 2030 naar uiteindelijk 360.000 ergens in 2050. Een ieder weet dat dergelijke studies nu alweer achterhaald zijn, gezien de bevolkingstoename in Nederland. De groei welke Almere 2.0 voor de Noordelijke Randstad denkt te kunnen opvangen is volstrekt onvoldoende met de huidige woningbouwplannen in voornamelijk laagbouw. Het benodigde aantal woningen in deze regio steekt scherp af tegen het huisje-boompje-beestje plan ‘pioniers in de Flevolandse polder’ in Oosterwold. Oorspronkelijk een utopische gedachte van wethouder A.Duivesteijn.

Op inpoldering van het Markermeer uit het Structuurplan 1964, rust nog steeds een taboe en – ik neem aan voor de meeste Nederlanders – ook op verdere aantasting van het Groene Hart. Hoe denken we de 1 miljoen benodigde woningen voor de komende 10 tot 15 jaar dan te gaan realiseren, zonder dat we het Markermeer inpolderen, Schiphol naar zee verplaatsen, het kassengebied uit het Westland verplaatsen naar Oost-Groningen en het Groene Hart proberen te sparen? De ruimte is er gewoon niet.